Arbeidsmarkt in kaart

Het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) heeft de derde editie van ‘Arbeidsmarkt in kaart’ gepubliceerd. Deze publicatie beschrijft de ontwikkelingen op de arbeidsmarkt vanuit het perspectief van werkgevers en geeft inzicht in hun opvattingen en de manier waarop zij hun organisatiebeleid vormgeven. Bij de uitvoer van het onderzoek is gebruikgemaakt van het Arbeidsvraagpanel van het Sociaal en Cultureel Planbureau, een langlopend onderzoek onder werkgevers, waarvoor de meest recente gegevens in 2019/’20 verzameld zijn.

Ontwikkelingen op de arbeidsmarkt

Inzet medewerkers
Werkgevers moeten door de huidige krapte op de arbeidsmarkt medewerkers behouden en voorkomen dat mensen uitvallen, maar ook de kansen benutten om mensen die nu geen baan hebben aan het werk te helpen. Daarbij is meer nodig is dan goede betaling en arbeidsvoorwaarden. Het verlagen van werkdruk, het aanbieden van scholing en trainingen en het mogelijk maken van thuiswerken zijn voorbeelden van het beter benutten van het aanwezige arbeidspotentieel.

Onbenut arbeidspotentieel
Inzetten op het aantrekken van werknemers uit groepen met relatief veel onbenut arbeidspotentieel biedt volgens het SCP organisaties kansen om nieuw talent binnen te halen. Een groeiend aantal werkgevers geeft aan dat het aannemen en doorstromen van mensen uit bepaalde doelgroepen een hoge prioriteit heeft. Uit het onderzoek blijkt echter dat deze toegenomen aandacht zich nog niet vertaalt in de samenstelling van het personeelsbestand. Veel werkgevers geven als reden daarvoor aan dat er geen geschikte functies voor mensen met een beperking zijn. Daarnaast komt in het onderzoek naar voren dat veel werkgevers niet bekend zijn met de overheidsregelingen voor tegemoetkoming bij het aannemen van iemand met een arbeidsbeperking.

Flexibele arbeidsrelaties
Goed werkgeverschap betekent ook het tegengaan van scheefgroei op de arbeidsmarkt tussen flexibele en vaste krachten. De groei van het aantal tijdelijke contracten bij organisaties lijkt in de periode voorafgaand aan de coronacrisis tot stilstand te zijn gekomen. Grotere organisaties zetten substantieel vaker zowel tijdelijke contracten als andere vormen van flexibele arbeid, zoals zzp’ers, uitzendkrachten, oproepkrachten en payrolling, in dan kleinere organisaties.

Werkgevers kiezen om verschillende redenen voor flexibele arbeidsrelaties. Freelancers en zzp’ers worden vaak ingezet omdat er tijdelijk behoefte is aan specialistische kennis. Voor het vergroten van de flexibiliteit van de personeelsomvang kiezen werkgevers juist vaker voor oproepkrachten en uitzendbureaus en zetten zij tijdelijke contracten zonder uitzicht op een vast dienstverband in.

Milieu en klimaat

Vier op de vijf werkgevers doen in 2020 aan een vorm van milieu- en klimaatverantwoord ondernemen. Zij zetten bijvoorbeeld in op energiebesparende maatregelen, kopen kantoormaterialen die beter zijn voor milieu en klimaat en bieden diensten en producten aan die het milieu en klimaat minder belasten. De meeste werkgevers geven aan dat zij dit doen uit een gevoel van maatschappelijke verantwoordelijkheid.

Werkgevers die niet milieu- en klimaatverantwoord ondernemen, geven diverse redenen hiervoor aan. Hun producten of diensten zouden niet belastend zijn voor het milieu of klimaat. Het is in hun sector niet gebruikelijk om milieu- en klimaatverantwoord te ondernemen of ze vinden het zelf niet belangrijk. Een aantal weet niet hoe zij dit zouden moeten aanpakken.

Concreet MVO-beleid ontbreekt regelmatig

De maatschappij vraagt om goed werkgeverschap en maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO). Uit het onderzoek van het SCP blijkt dat werkgevers wel de verantwoordelijkheid voelen om rekening te houden met de effecten van hun organisatie op mens, milieu en maatschappij, maar dat concreet MVO-beleid nog regelmatig ontbreekt. De wil is er vaak wel maar er wordt vaak nog niet naar gehandeld.

Bron: Rijksoverheid